The story goes on, better late than never

Forever in my heart
Sorry dat het zo lang duurde, maar hier dan eindelijk weer een waarbenik-verhaaltje! Sinds de vorige keer is er heel wat gebeurd, en hoewel ik de verhaaltjes heb opgeplitst is deze alsnog erg lang geworden, dus wees gewaarschuwd! Dat wordt dus een bom van verhaaltjes haha. Laten we beginnen met de periode na het vorige verhaaltje totdat Nico kwam, dus de maand maart en begin april. In deze tijd heb ik veel dagtripjes gemaakt, bijzondere feesten meegemaakt, op roadtrip geweest en natuurlijk ook braaf gestudeerd. Helaas merkte ik in deze tijd ook hoe moeilijk het kan zijn om aan de andere kant van de wereld te zitten. Het verlies van tante Annie bracht veel verdriet, vooral omdat ik geen afscheid kon nemen en er niet kon zijn voor mijn lieve familie. Gelukkig weet ik hoe mooi tante Annie het vond dat ik hiernaartoe ben gegaan, dit geeft een vrediger gevoel. Tante Annie, je blijft altijd in mijn gedachten en hart, ik zal je nooit vergeten..

Keep calm and study on
Laat ik maar eerst beginnen met de belangrijkste reden waarom ik hier in Perth ben (ahum): het studeren. In dit semester heb ik vier vakken gevolgd: Aboriginal Encounters, Looking South, Crime and Society en Psychology and Social behaviour. Van te voren konden we voor deze vakken zelf de tijden voor werkgroepen inplannen en uiteindelijk had ik maar twee dagen les per week. Pfoe, busy busy girl.. Desalniettemin bleek het toch meer werk te zijn dan in Nijmegen. Bij bijna alle vakken zijn de werkgroepen verplicht, en behoor je de besproken stof van te voren te lezen. Dit deed ik dan ook netjes, de eerste aantal weken.. Daarbij moest ik voor elk vak een of meerdere essays (werkstukken) of research articles (onderzoeksartikelen) schrijven. Voor sommige vakken moest ook nog een groepspresentatie gegeven worden. Dit alles bleek nog best een pittig karwei in het Engels.
De vakken bleken echter allen zeer interessant. In de Aboriginal Encounters werd er niet alleen over de cultuur van de Aboriginal people verteld, maar voornamelijk ook over alle moeilijkheden en wreedheden die de Aboriginal people hebben moeten doorstaan sinds de komst van de Europeanen. Dit vak gaf meer begrip voor de boosheid en gedrag van sommige Aboriginal people hier in Australië. In Looking South keken we naar de cultuur van de Nyungar people, de Aboriginal people van deze streek. In deze unit werd er verteld over de cultuur van de Nyungar people: hun dreamtime stories die vertellen hoe het land gecreëerd werd, de reacties op de komst van de eerste Europeanen, de belangrijke band die ze hebben met het land, hun familie en kennis en tot slot de integratie van dit geheel in kunst, muziek en verhalen. De leraar zelf is ook Nyungar, waardoor verhalen vaak een persoonlijke aard aannamen. Vervolgens volg ik ook een criminologie vak: Crime & Society. Hierbij wordt er gekeken naar welke factoren invloed hebben op het plegen van een misdaad, de nuances in de verklaringen van criminaliteit en de verschillende perspectieven ervan. De leraar die dit vak geeft is ook mijn werkgroepbegeleider, en zijn humor maakt het vak niet alleen interessant maar ook leuk om naar toe te gaan. Het vierde vak ‘Psychology and Social behaviour’ gaat over hoe andere mensen het gedrag van een individu kunnen beïnvloeden (sociaal gedrag). Veel van de onderwerpen is herhaling voor mij, echter vind ik sociaal gedrag een interessant onderwerp waardoor dit niet erg is. Daarbij worden in de werkgroepen steeds sociale gedragsexperimenten gedaan en uitgelegd, wat heel boeiend is. Al met al ben ik dus zeer blij met de vakken die ik gekozen heb.

Party time!
Natuurlijk moet je naast studeren ook plezier hebben en in deze periode was daar geen gebrek aan. Maart was namelijk de maand voor een aantal bijzondere feestjes, van bekende dj’s tot partybussen tot bqq-feestjes. Allereerst zijn we met een aantal huisgenootjes naar het Future Music Festival gegaan. Bij dit festival kwamen de beste dj’s, waaronder Netsky Live, Knife Party, Chuckie, Paul van Dijk, Hardwell, Armin van Buren en Deadmau5. Geen kleine namen dus en Nederland was goed vertegenwoordigd. Daarbij kwamen ook artiesten als Macklemore & Ryan Lewis en Tinie Tempah. Met deze line-up hoef ik niet uit te leggen dat het een zeer geslaagde dag was! Het heerlijke weer en gratis ice tea maakte het af.
Vanuit de universiteit werden ook een aantal feesten georganiseerd, waaronder een festival op de campus zelf. Dit festival, EMAS Beach party genoemd, was compleet met dj’s, eetkraampjes, huge opblaas ballen in het publiek en zelfs een silent disco! Een echt festival dus! Je kon haast niet geloven dat dit op een universiteitscampus plaatsvond. Een ander feestje werd georganiseerd door de Perth International club van de UWA. In dit geval was het een heuse kroegentocht. Echter dit was er niet zomaar eentje, gezien het vervoer van kroeg naar kroeg een dikke party-bus was! Om een idee te krijgen hiervan, beeld je dit maar in: Een bus ter grote van een normale stadsbus, met disco lichten, een dansvloer, muziek en bomvol met mensen gekleed in een jungle thema. Als dat niet als een feestje klinkt weet ik het ook niet meer. In totaal zijn we naar 4 kroegen geweest in verschillende suburbs van Perth, wat een mooie gelegenheid gaf om leuke kroegen te ontdekken.
Last maar zeker niet least hebben we in deze maand onze huisjes op de Berwick street goed ingewijd met een housewarmingsparty. Met het toenmalig nog heerlijke weer (op het moment dat ik dit schrijf is het namelijk een heel stuk minder mooi) hebben we de boel goed op stelten gezet met een echt aussie barbecue (gratis van de straat geplukt) en een geïmproviseerde beer pong toernooi (we hadden geen pingpong balletjes of iets wat daar op leek). Het was in ieder geval een zeer geslaagd avondje.

Paddle hard and fly away
Zoals sommige van jullie weten staat Perth bekend om haar verschillende watersporten. Een dagje naar het strand en een grote kans dat je windsurfers, kitesurfers, surfers, paddleboarders en/of kanoërs ziet. Een mooie stad dus om wat verschillende watersporten uit te proberen dus, en dat heb ik ook zeker gedaan. Op de universiteit heb ik, met wat huisgenootjes, me aangemeld voor de outdoorclub. In deze club werden regelmatig outdoor activiteiten georganiseerd zoals paddling (soort kanoën/kajakken). Elke week kon je je ervoor inschrijven om mee te gaan paddlen op de Swan river (rivier bij de universiteit). Hierbij leerde je eerst wat nodige skills voor paddling, zoals achteruit paddlen, omdraaien, wat je moet doen als je omslaat et cetera. Op het einde sloten we altijd af met een balspelletje, waarbij teams zo vaak mogelijk moesten scoren door tegen een boei aan te gooien. Dit was altijd een leuke afsluiting gezien iedereen fanatiek mee deed, waarbij sommige zelfs spontaan omsloegen van enthousiasme.
In deze maand heb ik niet alleen paddlingles gekregen, maar ook een poging gedaan tot een van de meest awesome watersporten die er bestaan: kitesurfen! Een Duitse jongen, Timm, had ik zo ver gekregen om me mijn eerste kitesurfles te geven. In Rockingham aangekomen huurden we de spullen en begonnen we meteen met lesson nr. 1: omgang met de kite. Gezien mijn niet al te zware gewicht en niet bestaande kracht bleek dit toch nog lastiger dan ik had gedacht. Daarbij reageert de kite zeer snel op de bewegingen die je doet, dus voor ik het wist maakte de kite een slag naar beneden en lag ik head first in het zand. Mm daar gingen al mijn stiekeme illusies om er meteen al cool uit te zien met een kite. Na vele mislukte pogingen en waarschijnlijk uren later lukte het me dan toch eindelijk om de kite boven me te houden zonder snoekduiken in het zand. Uiteindelijk was het dan ook zover om het board erbij te pakken en het in het water te proberen. Na meerdere pogingen lukt het me bijna om een seconde te staan, maar helaas resulteerde het toch weer in een hap water. Al met al was het dus moeilijker en enger dan verwacht, maar alsnog echt een awesome ervaring die smaakt naar meer!

Into the wild
Een ding heeft West Australië zeker geen tekort aan en dat zijn nationale parken. Maartje en ik besloten dus op een dag om maar eens te gaan hiken in eentje: John Forest National Park. Het begon al spectaculair, met een uur lopen in de volle zon om alleen maar naar de ingang van het park te komen.. Maar het was de moeite waard, na vijf minuten in het park zagen we onze eerste paar kangoeroe’s al. Enthousiast schoten we onze camera’s vol, toen we er achter kwamen dat er een stukje verder op een groep van wel 30 kangoeroe’s stonden! Na “uitgefotografeert” te zijn besloten we een hikingtrail te volgen die ons naar de twee watervallen van het park zou leiden. Met plaatjes die de weg wezen en onze orientatievermogen (iedereen die me een beetje kent weet hoe extreem goed die is), verdwaalden we na de eerste tien stappen al. Vraag me niet hoe we het voor elkaar kregen maar binnen no time liepen we op een 20 cm breed zandpaadje begroeid met takken en bosjes. Bovendien lieten we een jonge kangoeroe zo schrikken dat het tegen de kant van een gracht sprong en bijna zijn poten brak. Dit alles leek ons reden genoeg om terug te keren en het juiste pad opnieuw te zoeken. Na deze gevonden te hebben, begon onze zoektocht voor de waterval. Dit bleek moeilijker dan gedacht, gezien deze nergens te bekennen was. Uiteindelijk kwamen we tot de constatering dat we er gewoon de hele tijd bovenop stonden! De waterval was gewoon opgedroogd, eveneens als de tweede waterval. Ondanks de teleurstelling boden de opgedroogde watervallen en het park eromheen voor adembenemende sceneries. Dit werd natuurlijk gepaard met nog meer verdwalingen, off-road paadjes en een doodsangstreactie voor een kangoeroe met te snelle reflexen. Je zult niet anders van me verwachten. ;) Na dit hevige avontuur, verdiende we wel een heerlijk koud colaatje, omringd door tientallen kangoeroe’s! Het cafe van het park bleek namelijk een favoriete chill plaats voor de kangoeroe’s in het park. Al met al een geslaagde dag dus!
Een ander nationaal park die ik bezocht heb is Yanchep National Park, samen met een aantal huisgenootjes. In dit park zou je koala’s in hun natuurlijke leefomgeving zien, dus vol enthousiasme gingen we op zoek. Uiteindelijk bleek het gewoon een afgezet stuk te zijn, vergelijkbaar met een dierentuin. Beetje jammer, maar alsnog leuk om naar de schattige slaperige snoetjes van ze te kijken. Van de koala’s dus, niet mijn huisgenoten. Vervolgens gingen we op pad naar de grotten die in het park zijn, maar daar aangekomen bleek dat je er niet in kon zonder tourkaartjes. Dus hup, weer terug naar het begin om kaartjes te halen. Deze omweg bleek het echter waard te zijn. De rondleiding in de grot was erg goed en de grot was prachtig. Echt adembenemend was een freshwaterpool in het midden van de grot, waarbij door de weerspiegelingen het leek alsof het een gat in de grond was met een hele ruimte onder ons. Een heel aparte gewaarwording! De dag viel helaas op het einde in het water, letterlijk gezien het keihard begon te regenen. We waren doorweekt, maar toch tevreden.

Girls roadtrip
In maart was het ook tijd voor de eerste roadtrip, waarna nog vele komen gingen. Met Xue, Anja, Nathalie en Maartje stapte ik in ons gehuurde witte autootje en daar gingen we dan met als eerste stop een hostel bij de Pinnacles. We verlieten Perth echter aardig laat en na driekwart zochten we een mooi strandje onderweg op om naar de mooie zonsondergang in het water te kijken. De rest van de weg reden we in het donker, wat geen probleem was totdat ik van Nico hoorde dat kangoeroe’s de neiging hebben om in koplampen te springen.. En ja hoor, toen we een auto aan de kant passeerde sprong er ineens een kangoeroe voor ons langs. Gelukkig reden we zo sloom (de bestuurder van de auto seinde ons) dat we hem niet raakte. De meeste van ons waren ook zo aandachtig naar de stilstaande auto aan het kijken dat we het niet eens door hadden! Uiteindelijk kwamen we in het hostel aan, waar blijkbaar huge hagedissen rondliepen, en maakte we een culinair avondmaal: instant noodles, boterhammen met pindakaas en wortels. Goed voorbereid dus!
De volgende ochtend stonden we in alle vroegte op om voor de zonsopgang bij de pinnacles te zijn. Daar aangekomen was één ding zeker, het was het zeker waard! Het effect van de prachtige kleuren van de zonsopgang met de pinnacles en gele woestijnzand zag er adembenemend uit. Na heel wat (dans)foto’s en wandelingen rond de pinnacles, gingen we weer de weg op. Onderweg stopten we in Jurien Bay, waar we witte verlaten strandjes en fel blauw water vonden. In een haventje zagen we ineens zwart witte vogels een stukje verderop: Pinguins!! En ja, in Australie zijn wel degelijk pinguins te vinden. Snel probeerden we een kijkje te nemen van dichterbij met een enorme smile op onze gezichten, want wauw wat een geluk! Eenmaal dichterbij bleken het geen pinguins te zijn, maar zwart witte vogels die er verdomd sprekend op leken. He shit… Snel weer de weg op dus, naar het plaatsje Geraldton deze keer. Geraldton bleek echter niet zo spannend en leuk als we gehoopt hadden, maar gelukkig was het heerlijk weer en hebben we de rest van de dag aan het strand doorgebracht en ´s avonds heerlijk bij een pizzeria eten. Hoewel de stad nogal een dode bedoeling was, was het alsnog gezellig met de meiden.
De volgende dag was het helaas weer tijd om terug te keren, maar onderweg zijn we meerdere keren gestopt om foto’s te maken bij horizontaal gegroeide bomen, rare verkeersborden en mooie strandjes. Een bijzonder plekje waar we gestopt zijn, was een soort moerasachtig meertje vlak voor de duinen en het strand. Het contrast tussen dit meertje met al het groen erin en de blauwe oceaan was zeer mooi. Een geslaagd eerste roadtrip dus!

Verkleedpartijtjes
Wat ik niet verwacht had om hier in Perth tegen te komen was een carnavalsgevoel. Echter op een dag werd in de stad een Internationale studenten dag georganiseerd. Op deze dag zou een scavenger hunt plaatsvinden (speurtocht) waarbij je leuke prijzen kon winnen. Maartje en ik teamed up en na wat uitgebreide reflecties kwamen we tot de conclusie dat we voor de speurtocht zelf waarschijnlijk niet in de prijzen zouden vallen. Gelukkig kon je ook in de prijzen vallen voor best verklede team. Nou, hier konden we wat mee! Na heel wat brainstormen kwamen we tot Heinekenjurkjes, echter bleek het nogal een pain in the ass om de juiste tape te vinden. Gelukkig vonden we het net op tijd en ik moet zeggen; we zagen er best cool uit! Helaas moesten we het opnemen tegen Pelle en Alex (Deense huisgenootjes) die zichzelf blauw hadden geverfd en verkleed waren als smurf en avatar (één is lang, de ander is wat korter). Uiteindelijk hebben we de derde prijs in de wacht gesleept, waar we natuurlijk wel trots op waren, hoewel de prijs niet spectaculair was. De speurtocht zelf was veel geloop en onlogische routes van onze kant, maar een gezellige dag was het zeker! Een grappig feitje was dat sommige random personen zelfs met Pelle, Alex, Maartje en mij op de foto wilden, haha.
In april hebben de Australische universiteiten de traditie om een satirische krant te maken en deze voor het goede doel in de meest absurde outfits te verkopen aan buisiness men en women vanaf zes uur ´s ochtends. Dit noemen ze ‘Prosh day’. Gezien dit een jaarlijkse traditie is, en we veel enthousiaste verhalen hadden gehoord, besloten we maar een kijkje te nemen. En inderdaad, om zes uur ’s ochtends zagen we allerlei studenten in de meest leuke, rare en originele outfits. Heel komisch om naar te kijken, vooral naar alle mislukte pogingen van de buisiness people om de jongeren te ontwijken. De krant zelf bestaat uit hilarische onzinverhalen, een van de enige kranten die ik met plezier heb gelezen. Leuk om een keer gezien te hebben!

Wild dolphins and tiny pinguins
Begin april heb ik één van de meest bijzondere ervaringen meegemaakt: zwemmen met wilde dolfijnen! Vroeg in de morgen gingen mijn huisgenootjes en ik richting Rockingham, de plaats waar het allemaal zou gaan gebeuren. Eenmaal op de boot werden na vijf minuten de eerste dolfijnen al gespot! Meteen gingen we in groepjes het water in, waarbij we in een soort treintje in het water lagen. Zwemmen en spetteren was uit den boze gezien dit de dolfijnen weg zou kunnen jagen, dus de voorste had een handwaterscooterdingetje om het “treintje” van mensen voort te bewegen. Het stuk waar we waren was helder en niet al te diep dus we hadden goed zicht op de majestueuze dolfijnen die rond ons heen zwommen. Apart om te bedenken dat deze dolfijnen niet getraind zijn, maar wild en natuurlijk. Het was prachtig om te zien hoe de dolfijnen met elkaar speelden en langs ons heen zoefden. Het leek soms alsof ze om elkaar heen aan het dansen waren. Bijna kon ik ze aanraken, zo dichtbij waren ze. Niet alleen volwassen dolfijnen, maar ook wat jonkies. Een soort gezellig vriendinnenclubje met hun kinderen hoorden we later. Ze waren in ieder geval in een nieuwsgierige mood en je kon zelfs onder water hun klanken horen. Meerdere malen gingen we in het water met de dolfijnen en als zij zich verder verplaatsten gingen wij ze met de boot achterna. Een paar uur verder kwam er echter een einde aan, maar niet voordat de dolfijnen achter de boot aan op de golven surften en sprongen. De meest geweldige trucjes werden uit de kast gehaald op dolfenariumniveau! Geweldig om te zien!
Na deze geweldige ervaring gingen we nog naar Pinguin island, een klein eilandje in de buurt van Rockingham wat de kleine pinguïn thuis noemt. Vol enthousiasme en adrenaline van het dolfijnenavontuur gingen we met de ferry richting het eiland. Daar aangekomen liepen we rond het eiland en hoewel helaas nergens wilde kleine pinguïns te ontdekken waren was het een prachtig eiland. Jammergenoeg is het ook de thuisbasis van heel veel meeuwen, dus veel plekken waren wit van het vogelstront. Desalniettemin waren er mooie stranden, grotachtige kliffen en prachtige uitkijkpunten. Een fraai eilandje dus. Op het eiland was ook een pinguïn opvang, waar we dus toch nog de schattige kleine pinguïn konden spotten.